یه درس بزرگ

صبح های جمعه، پنج صبح از خواب بیدار می شدم، کوله پشتی رو می بستم، همه لوازم هم آماده بود، همرو بیدار میکردم و می رفتیم کوه، توی کوه هیچی کم و کسر نبود
یه روز رفتم مسافرت، همه رفته بودن کوه، دیر که رسیده بودن هیچی، لیوان نبرده بودن، چیزایی هم یادشون رفته بود و... همه اعتراض کردن که، چون تو رفته بودی اینجوری شد
و من، یه درس بزرگ گرفتم، اینکه
هیچ وقت، دیگران رو عادت نده که همه کارهارو انجام بدی، زندگی رو با همه تقسیم کن
با همه